Osmaniye’nin İL olmasının ardından yıllar geçti! 1996 sonrasında İl olarak nereden nereye geldiğimizi bu kentin cadde ve sokaklarına bakarak inceleme zahmetinde bulunabilir misiniz!?
6 Şubat depremlerinden etkilenen bu kentte, sosyal hayat konusundaki bazı desteklerden yoksun bırakılması olayları yaşanmamalıydı!
Yaşadığım bazı olumsuzluklar karşısında, üzüntü duyduğum olaylar karşısında; bu kentin esnafında da hatalı davranışlar olduğunu düşünüyorum!
Depremzede bir kent ve esnafının yaşanan olaylardan ders alarak müşterilerine karşı samimi olmasını bekliyor insanlar.
Ne anlatmaya çalıştığımı merak etmeye başladığınızı sezinliyorum. Anlatacağım olay aslında bu kentte yaşayan ve insanlık duygusunun yaşatılmasından uzak, bazı esnafın davranışlarından duyduğum üzüntüden sözetmek istiyorum.
Müşteri geldiğinde masasından kalkmayan esnafın ilgisizliği nedeniyle, oradan alış-veriş yapılamayacağını düşünenlerdenim!
Müşterisi fiyat sorduğunda, “Canın isterse al!”diyen esnafın geçmişini düşünenlerdenim!
Bir ekmek alıp, 100 Tl para veren müşteriye 90 Tl’si olmadığı için, “Git bozdur da gel!”diyen bakkalın halini anlamaya çalışıyorum!
Müşteri gelip esnaftan alış veriş yapıyor, parasını da peşin olarak ödeyerek ev adresi ve telefon numarası vererek getirilmesini yönünde görüşüyor.
Esnaf parayı alıp kasasına koyduktan sonra, gün içerisinde ürünün teslim edileceğini söyledikten sonrası, müşterinin beklentileriyle sürüyor!
Günlerden Perşembe, parası peşin alınan ürün o gün eve teslim edilmiyor. Cuma ve Cumartesi ürün hala müşteriye teslim edilmiyor.
Müşteri esnafı telefonla arayıp sorduğunda ise; “Aracımız arızalandı, sanayi de tamirde, çıktığında ürününüzü getireceğiz!” yanıtı alınıyor.
Araya Pazar günü giriyor, tatil olduğu düşüncesi ise müşteri sabırlı bekleyişini sürdürüyor.
Pazartesi, haftanın ilk günü saatler 10.45’i gösterirken söz konusu esnafın işyerine müşterinin uğradığında alınan yanıt; “Araç arızalı, getiremedik!” oluyor.
Buraya kadar yaşanan olayları doğal karşılıyoruz! Esnaf ile müşteri arasında gelişen konuşmanın devamına bakalım mı!?
Müşteri: “Bugün akşama kadar benim ürünümü getirmeyecekseniz, paramı isterim!” diyor.
Esnaf: “Tabiki, isterseniz paranızı geri verebiliriz. Gidip başka yerden alabilirsiniz!”diye yanıt veriyor.
Bu olayın yaşandığı kentte, esnaf ile müşteri arasındaki ilişkileri düşündüğümde, ekonomik yönden nasıl gelişebileceğimizi sorgular oldum!
Osmaniye’de ilgiler tarafından kent esnafına “Müşteriye davranış eğitimleri” vermelerinin önemine dikkat çekmek istiyorum!
Bu arada, Sanayi Sitesindeki bazı esnafın da aynı şekilde müşterilerine karşı “ilgisiz” olduğunu öğrenirken, “Suriyeli ustaların” Sanayi Sitesindeki çalışmalarından memnun olan araç sahiplerine de kulak vermek gerektiğini anımsatmak istiyorum!..
Sizin anlayacağınız, Sanayi deki Suriyeli tamirciler de ülkelerine dönerlerse, araç sahiplerinin halini merak ediyorum desem, bilmem yanılmış mı olurum!...
Yorum Yazın