Osmaniye’de 22 yıllık gazetecilik hayatım boyunca insanlık adına utanç verici pek çok olayla karşılaştım.
Hak yiyenler, namussuzluk yapanlar, iki yüzlü davrananlar ve kendi çıkarı için arkadaşını satanlarla defalarca yüzleştim.
Hak yemek, yalnızca birinin ekmeğini çalmak değildir; bir insanın emeğini, onurunu ve inancını gasp etmektir.
Ne yazık ki, Osmaniye’de ve ülkemizin pek çok köşesinde bu tür insanların sayısı giderek artıyor.
Üstelik bunu yaparken dindar görünmeyi de ihmal etmeyen, sahte dindarlar bu ahlaksızlığın başını çekiyor.
(Gerçekten inançlı insanlara saygımız sonsuz. Onların yüzü suyu hürmetine bu dünya dönüyor.)
Arkadaşını satan namussuzlar: Küçük çıkarlar uğruna dostunu sırtından bıçaklayanlar...
Meslektaşını harcayan karaktersizler: Rekabeti, iftira atarak ve yalanla kazanmaya çalışan zavallılar...
İftiracılar ve cahiller: Hiç tanımadıkları insanlara, kulaktan dolma bilgilerle tavır alanlar...
Bu kişiler, toplumun en büyük kanseridir. Onların yüzünden doğru insanlar ezilir, dürüstlük suç gibi algılanır.
Osmaniye’de Doğru Söyleyen Neden Sevilmez?
Ben bu şehirde doğruları söylediğim için sevilmediğimi çok iyi biliyorum. Çünkü insanlar gerçeği duymak istemezler.
Onlar, yalanlarla beslenir, sahte gülüşlere kanarlar. Ancak bilinsin ki; doğru söyleyen her zaman kazanır.
Osmaniye’de gazetecilik yaparken; Namussuzların nasıl hak yediğine, İkiyüzlülerin nasıl kendilerine rant sağladığına, Hırsızların nasıl kahraman gibi gösterildiğine şahit oldum.
Bu şehirde en çok canımı acıtan şeylerden biri de dini kullanarak kendilerine haksız kazanç sağlayan sahte dindarlar.
Yüzlerine masumiyet maskesi takan bu insanlar, yetimin hakkını yerken hiçbir vicdan azabı duymazlar. Din adına konuşurlar, ancak Allah korkuları yoktur.
Unutmayın: “Yetimin hakkını yemek, Allah’ın affetmediği günahlardandır.”
Haram Zıkkım Olsun! Hakkımızı Yiyenlere
Bugün burada açıkça söylüyorum: Bizlere haksızlık edenlere, iftira atanlara, haklarımızı yiyenlere, ayrımcılık yapanlara, haram zıkkım olsun! Alın terimizle kazandığımız, ancak türlü oyunlarla elimizden alınan haklarımızın hesabını, bir gün mutlaka soracağız.
Eğer ki cennet ve cehennem varsa, vay halinize! Bizden çaldıklarınızın hesabını bu dünyada vermeseniz bile, öbür dünyada mutlaka vereceksiniz.
Bu şehirde namussuzlara, hırsızlara, iki yüzlülere rağmen hala vicdanlı insanlar var.
Onlar, doğruyu söylemekten vazgeçmeyen, haksızlık karşısında susmayan, tertemiz yüreklerdir. Biz, onlar sayesinde ayakta kalıyor, umudumuzu yitirmiyoruz.
Osmaniye’nin sokakları bir gün namussuzlardan temizlenecek. Hak, er ya da geç yerini bulacak. Bizler o güne kadar doğruları söylemeye, hakkımızı savunmaya ve vicdanımızı kirletmeden yaşamaya devam edeceğiz.
Namussuzlara, sahte dindarlara, hırsızlara, ikiyüzlülere karşı dik durun. Çünkü; doğru söyleyen hiçbir zaman kaybetmez!
Yorum Yazın