Ocak ayının 10.’ncu günü; hem “Çalışan Gazeteciler Günü” hem de, “İdareciler Günü” olarak kutlanıyor.
Bir güne iki ayrı mesleğin kutlama günü olduğu için; İdareciler, Gazetecilerin gününü kutlarken, gazeteciler de geri dönüp idarecilerin gününü kutluyorlar.
Karşılıklı selamlaşma verme gibi oluyor 10 Ocak günleri.
Deprem bölgesindeki illerde yaşayan meslektaşların bu yıl günlerini buruk kutladılar. Yine de 6 şubat sabahından bu yana halkın sorunlarını dile getirmek ve gündemi takip etmekten yorulmadan çalıştılar.
Haberlerini zor koşullar altında bile haber merkezlerine ileterek, halkın haber alma görevlerini yerine getirdiler.
Bu amaçla; halktan yana, haklının hakkını dile getirmekten yana, hak haberciliği yolunda uğraşan tüm meslektaşlarımın günlerini kutlarken, sağlık ve başarılarının devamını diliyorum.
Bu yıl olduğu gibi, bundan sonraki yıllarda da her 10 Ocak “Çalışan Gazeteciler Günü” geldiğinde, ölünceye değin iki ayrı olayı unutamayacağım.
Bunlardan biri, meslek hayatımdaki tüm birikimim olan bilgi, belge, kitap ve ödüllerimin enkaz altında kalması. Yeniden ayağa kalkabilmem için sıfırdan meslek hayatıma başlamış gibi olmuş olmam.
Diğer unutamayacağım olay ise, Hatay’ın İskenderun ilçesindeki meslektaşım Akın Bodur’un 6 Şubat depremlerinde annesi kaybetmesi ve sol kolunun enkazdan çıkarılması sırasında dirsek hizasından kesilmesini unutamayacağım.
Aynı zamanda depremde kaybettiğimiz meslektaşları da saygı ile anmak istiyorum.
Depremden etkilenen illerimizdeki meslektaşlarımın sivil toplum kuruluşlarına 10 Ocak günü ziyaretler gerçekleştirildi.
Ziyaretlerini gerçekleştiren kamu kurumlarının üst düzey yöneticileri, “Depremzede gazeteciler” ile ilgili ne gibi sorunları çözümlediklerini anlatabildiler mi!?
Siyasiler, yani Belediye Başkan adayları kendi projelerini anlatmak yerine, depremzede gazetecilerin sorunlarını dinleyebildiler mi?
Bazı illerde, “Gazeteciler Günü” kapsamında, Vali ve Belediye Başkanlarının bile 10 Ocak günü, meslek örgütüne ziyarette bulunmadığına tanık oldum.
Meslektaşlarımın sivil toplum kuruluşuna “İdarecileri beklerken” gelme zahmetinde bulunmayarak, çiçekçilere para kazandırıp; “Kutlama çiçekleri” gönderilmesi olayını samimi bulmuyorum!
6 Şubat depremlerinden etkilenen iller arasındaki Osmaniye ilinin, deprem sonrasında, “bazı desteklerden kapsam dışı kalması” olayları vatandaşların doğal olarak tepkilerine neden oldu.
Nüfus olarak 11 il arasında en fazla zarar gören iller sıralamasında 5. Sırada yer alan Osmaniye’nin sorunlarının çözümlenmesi ve depremzedelerin yaşantıları ile ilgili hayat koşullarının düzenlenmesi konusunda gerektiği ilgi ve desteğin verilememiş olması tartışmalara neden oldu.
İktidarda olabilirsiniz, iktidardaki siyasi partiyi de destekleyebilirsiniz. Ancak, görüp yaşadığınız olaylar karşısında “suskunluk” insan yüreğine yaraşmaz!
Osmaniye’den depremzede bir vatandaş, Antakya’ya gelen bir Bakan yardımcısına; “Osmaniye’nin deprem sonrasında yeterli ilgiyi görmediğinden” yakınır.
Bakan yardımcısı Osmaniyeli vatandaşa esprili şekilde; “Sizin Devletiniz var, bunu neden benden istiyorsunuz!?” diye karşılık verir.
Osmaniyeli depremzede; “Bizim Devletimiz var ama, Devletimizin Bakan yardımcısından sorunlarımızın çözümlenmesinin istiyoruz!”diye karşılık verir.
Yorum Yazın