Bu günlerde Türkiye’nin değişik illerinde “kitap fuarları” kapılarını açarak, yazar ve kitap buluşmalarını gerçekleştiriyor.
Kitaplar insanların en iyi dostu olduğu kadar, yalnızlıklarında da sırdaşı olarak belleklerde yerini etmiştir.
Yerel yönetimlerin açtığı kitap fuarları vatandaşa kültürel bir hizmet olarak tanımlanırken, özellikle de çocuklarımızın fuarları gezerken stanttaki kitap kokusunu hissetmeleri olayları yaşanıyor.
Bu yıl 7.’ncisi gerçekleştirilen “Osmaniye Belediyesi kitap fuarı” geçtiğimiz yıllarda olduğu gibi değişik kitap ve yazarlarını ziyaretçileri ile buluşturmaya başladı.
Depremden etkilenen iller arasında yer alan Osmaniye’de bu yıl ki kitap fuarı kent merkezindeki “Cumhuriyet Meydanı”nda gerçekleştirildi. Alanın dar olması değil, kitapların insanları kucaklaması ve yüreklerin geniş olması önemlidir.
Yurdumuzun değişik bölgelerinden gelen yazarlar ile değişik yayın evlerinde basılan kitaplar yöre insanı ile buluşuyor. Yazarlarla tanışmalar, sohbet ve söyleşilerle güzel günler yaşanıyor.
Organizasyon olarak yüklenici firma elinden gelen uğraşı vermiş, ancak fuara gelen insanların geçtiğimiz yıllarda olduğu gibi farklı sıkıntıları bizlere anlattıklarına tanık oluyorum.
İnsanlar için en önemli sorunlardan birisinin de “tuvalet” eksikliği üzerine tepkiler alıyoruz. Kent kültürü açısından bu eksikliğin giderilmesi için 200 metre ilerideki Zafer Cami’nin tuvaletine gitmek zorunda kalıyor insanlar.
Aslında Cumhuriyet Meydanı’nda değişik günlerde yoğun katılımların olduğu organizasyonlar düzenleniyor. Bu Meydan’daki en büyük sorunun yıllardır “Tuvalet” eksikliği olduğu dile getirilmesine rağmen yerel yönetimin bir çözüm getirmemesi doğal olarak tepkilere neden oluyor.
Stanttaki kitapları inceliyorum, yayın evleri kent kültürüne göre kitapları seçmiş gibi özellikle de inanç üzerine kitapları görmekteyim.
Bazı yayınevleri bu yıl katılmadıkları gibi, dünyaca ünlü Osmaniyeli Yaşar Kemal’in kitaplarını stantta arıyor insanlar, ancak bulamamanın üzüntüsünü yaşıyorlar.
En sevindirici olay ise, öğrencilerin kitap kokulu havayı almış olmaları olarak görüyorum. Minik öğrencilerin yazarlarla tanışması ve soruları ile birlikte kitap ayraçlarını imzalatmanın mutluluğunu gözlerinden okuyorum.
Stanttaki kitapları öpen, koklayan, yüreğinin üzerine koyan, yazarlarla fotoğraf çektirmek isteyen ve okşayan çocuklarımızın kitaba olan sevgisini gözlemliyorum.
Sevmek için önce dokunmanın gerekli olduğundan hareketle, bu çocuklarımızın kitapları okşamaları hoşuma gidiyor. Hani bir söz vardır; “Adam olacak çocuk, kitap okumasından belli olur!”derler ya, ben fuarda böylesi bir olayı izliyorum.
Bu arada ekonomik olay gözlerimin önünde geliyor. Minik öğrencilerin kitaba olan ilgilerinin yetişkinlerden daha fazla olduğunu gözlemlerken, kitap alabilecek kadar paralarının olmaması beni üzüyor.
Fuarda satılan kitapların 30 Tl’den başladığını gördüğümde, bu çocukların harçlıklarından kitap alabilecek ekonomik gücü kendilerinde bulamadıklarına tanık oluyorum.
En çok ta, bir çocuğun almak istediğini kitabı alamayınca öğretmeninin eteğinden tutarak; “Öğretmenin ben annemden alır getiririm, bu kitabı bana alır mısın!”sözleri bana duygulu anlar yaşattı.
Yorum Yazın