Çocukluk dönemlerini yaşamak için, on yılların ardından emeklilik sürecinde insanlar için “çocukluk dönemi”nin yeniden başladığı konuşulur.
El emeği, göz nuru, beyin gücü ve aklınıza ne geliyorsa tüm bedeni ile 35-40 yıl çalışarak, günlük sigorta primlerini devletinin kasasına ödeyerek sonunda “emekli olup” rahat hayat yaşamasını umutlayan insanların, yaşadıkları ülkelere göre hayalleri farklı oluyor.
On yıllarının emeğinin ardından kendilerine rahat ve sağlıklı hayat beklentisi içerisinde olan insanlar; çocukların dedesi, orta yaşlıların babası durumundadır.
Emeğe saygısı olmayanların, emeklilerin yaşayabilmeleri için alacakları maaşlara da saygısının olacağını düşün müyorum!
Hangi iş kolunda çalışırsa çalışsın, yıllardır emeğini vererek enerjisini tüketmiş bir insanın sonunda rahat bir nefes alabilmesi kadar doğal bir beklenti olabilir mi!?
Son yapılan maaş zamlarında, sadece emekliler için “Kök maaş zammı”olayını öğrenmiş olmanın bilgisini yaşıyorum.
Emeklinin, çoğunluğunun ATM’den çektiği maaşına yansımayan bu zammı düşündüğümde; “çocuklaştırılmaya çalıştırıldığımızı düşünüyorum!”
Kök maaşın toprak altında kaldığını düşünerek, asıl maaşın dallara ve gövdeye yansıtılması konusunda emekli insanların beklentisindeki sızlanmalarını dinliyorum.
Olayı biraz değiştirmek istiyorum. TRT radyolarında dinlediğiniz THM eseri olan; “Müdür beyin yeşil kürkü, yeni çıktı bu türkü!” sözleriyle başlayan ezginin öyküsünü bilenleriniz mutlaka vardır.
Bu ezgi, Tokat’ın Reşadiye ilçesi kaynaklı olarak gösterilmektedir. Zurnacı Çakır Usta’nın Nahiyede Müdür bey ile yaşadığı olayların ardından yazıldığı ve dile getirildiği söylenmektedir.
Bu anlatının bir de farklı olayını düşünenlerdenim. Şöyle ki; sanatçı kişi yazıp söylediği ezgilerini bir türlü TRT’de yayına girdiremiyordur.
Müdür beyle karşılaştığında üzerinde “yeşil bir giysi” görmüş olmalı ki, yeni bir sözleri yazarak; “Müdür beyin yeşil kürkü/Yeni çıktı bu türkü/ Müdür bey izin verdi/ Söylenecek bu türkü!/ diyerek söylediğinde, “izin” çıkmış olabilir mi!?
Kendilerinin de günün birinde “emekli” olamayacağını sanarak, günümüzdeki emektar insanların hayat standartlarına seyirci kalırcasına davranış içerisinde bulunanları izliyorum.
Yerfıstığı ürünlerinin yetiştirildiği bölgelerin borsa görevini Osmaniye yürütüyor. Bölgemizde üretilen yerfıstığının, Marmara ve Karadeniz bölgesinde “ağaçta yetiştiği” ile ilgili bilgi sahibi olmayanların varlığını unutmamamız önem taşıyor.
Yerfıstığının kökü ve ürünleri toprakta yetişir ve gelişir. Topraktaki kökteki ürünleri ancak yerinden çektiğimizde görebiliyoruz. Üstteki dalları ise yenmez, dallarını hayvanlarımıza yediriyoruz.
Yerfıstığının kökünü çekmeden ürünün büyüklüğünü veya olgunluğunu anlayamayız. Çünkü topraktan çıkarmadan kökündeki ürünü görmek olası değildir.
Emeklilere yapılan yüzde 25 zammında yerfıstığının kökündeki ürün gibi olduğunu düşünürsek, dallarına bakarak kökteki ürünü anlayabilmemiz için ülkeyi yönetenler 2024 yılının ocak ayını işaret ediyorlar.
Ürettiklerimizi veya ticari olarak sattıklarımızı tüketici vatandaşlarımızı bilgilendirmeden yapıyorsak eğer, böyle bir anlayıştaki eksikliğimizi düzeltmemiz gerekir.
Emeği ile çalışan her insan, üretiminin karşılığını almak ister. Alamayınca da tepki göstermesi kadar doğal bir eylem olamaz!
Devlet Başkanımız ne diyordu; “Hiçbir vatandaşımızı, enflasyona ezdirmeyeceğiz!”
Yorum Yazın