Bir Kurban Bayramı’nı daha gerilerde bırakırken, sıcak Haziran günlerinde “Sıcak Bayramlaşma”lardan sözetmeyi çok isterdim!
Yapmacık, gösteriş olması için yapılan tokalaşma, sarılıp öpüşmelerdeki yüzlerde samimiyet aradım.
İnsanların beden dillerini okumaya çalışırken, gözlerinin başka yönlere kaydığını, el sıkarken bile parmak uçlarını uzatanları gördüğümde, eski bayramları bir kez daha anımsadım!
Ekonominin iyi gitmeyişi, enflasyonun artması ve benzeri yaşantılarla ilgili iktidar sözcülerinin “Fırsatçı esnaf!” sözlerini duymaktayız.
Esnafı dinlediğimizde girdi fiyatlarından dert yanıyor. Vatandaşı dinlediğimizde tüketim ürünlerinin gündelik olarak zamlanmasından yakınıyor, iktidar ise daha başka telden konuşuyor!
Ocak ayında asgari ücretli ve emeklilere zam yapıldığından bu yana alınan maaşlar sabit olarak yerinde kaldı. Ocak ayından bu günü kadar akaryakıta kaç kez, vatandaşın kullandığı tüp gaza kaç kez zam yapıldı!?
Ekonomik mücadelede, birinin elindeki paranın rakamı aynı kalırken aldığı ürünlere sürekli zam yapılıyorsa burada ekonomik yaşama uğraşında sıkıntılar olabileceğini net olarak görülür!.
Esnafın fırsatçı olması halinde, ilgili kamu kurum görevlilerinin önlem almaları devletin işleyiş kuralları değil mi!?
Trafik kurallarına uymayan sürücülere nasıl ceza yazılıyorsa, faturasını gününde ödemeyen vatandaşın ödeme rakamına nasıl faiz bindiriliyorsa, borcunu ödemeyenler için icra takibi nasıl başlatılıyorsa, fırsatçı olarak tanımlanan esnaf için de mutlaka bir çözüm yolunu bulmak ilgili kamu kurumları olsa gerek!
Çukurova denildiğinde; sebze, meyve ve tahıl üretiminin bol olduğu topraklar olarak bilinir.
Tarım ürünlerinin bolca üretildiği topraklarda yaşayanların, tüketim olayında da başka illere göre daha ucuza yemeleri önemi değerlendirilir.
Osmaniye’de Çukurova toprakları üzerinde tarımsal ürünler üreten illerimiz arasında yer almaktadır.
Yerfıstığının borsası konumundaki Osmaniye’de; zeytin, zeytinyağı, mısır, buğday, soğan, domates, salatalık, bamya, çilek, kiraz ve benzeri sebze ve meyve ürünleri yeterince üretilip tüketime sunulmaktadır.
Üretim yerinde satılan ürünler ile kilometrelerce uzaktaki illerde satılan aynı ürünlerin fiyatlarının aynı olması olayına yöneticilerimizin çözüm yöntemi bulması gerekmez mi!?
Beni “Aykırı-muhalif Gazeteci” olarak tanımladığınızı biliyorum. Haksızlıklar karşısında kendime bile muhalif biri olduğumu bilmenizi isterim!
Osmaniye Merkez, Raufbey Mahallesi Atatürk Caddesi üzerindeki bir manavdan, 15 Haziran Cumartesi günü (Bayramdan bir gün öncesi) saat: 15.42’de, 3 kalem alış veriş yaptım.
Ödediğim paranın yazılı olduğu “Bilgi fişi” kayıtlarını sizlerle paylaşıyorum: “Marul 1 Adet: 30 Tl., Domates yerli: kilosu 30 Tl, Salatalık sera: kilosu 30 Tl.”
Domatesi, salatalık veya soğanı bir kenara bırakalım da, Marul’un tanesinin 30 Tl olmasına bir anlam veremedim!..
Bu arada, Bayram günleri veya bitimine denk gelen emekliler maaşlarını bankaların ATM’lerinden çekmekte zorlandı! Çünkü bankaların ATM’lerine yeterli para yüklenmemişti!
Bayramı “Bankalar, paraları değerlendirerek yaptı!” Bankaların bu yaşanılanlardan elde ettiği gelirlerin kim veya, kimlerin yararına olacağını merak edenleriniz var mı!?
Yorum Yazın